Verslag wedstrijd - 20

30 april 2016

Tivoli VE1 - Braakhuizen VE2 4-3

Na een weekje afwezigheid was ondergetekende weer terug aan de zijlijn voor de laatste competitiewedstrijd van dit seizoen. Nadat vorige week de nederlaag uit de heenwedstrijd tegen Braakhuizen C weer is rechtgezet, wachtte vandaag opnieuw een tegenstander van sportpark De Kievit en wel Braakhuizen B. Gezien de 1-8 overwinning eerder dit seizoen, beloofde het een makkelijke middag te worden. Maar niets bleek minder waar. De Tivolianen hadden veelvuldig balbezit, maar tot een grote kans kwam het niet. In de eindfase was het spel te slordig om gevaar te kunnen stichten. Gevaar van Braakhuizen kwam er wel en wel na zeventien minuten. Gijs tastte rond de middenlijn mis bij een lange bal, waarna de spits richting Bert kon. Deze werd met een mooie stift verschalkt: 0-1. Een ezel stoot zich doorgaans geen twee keer aan dezelfde steen, maar dat gezegde kon na vandaag ook weer de prullenbak in. Amper vijf minuten later vertrok weer een lange bal uit de Geldropse achterhoede, Gijs en Frank V. zaten mis en wederom kon de spits richting Bert. Dit keer geen stift, maar wel weer een treffer: 0-2. Zouden de Tivolianen hier nu wel wat van geleerd hebben? Het antwoord was een duidelijke nee. Tien minuten voor rust volgde weer een lange bal, wederom greep niemand in en Bert kon weer de bal uit het net gaan halen: 0-3. De Tivolianen zullen dit goede seizoen toch niet in mineur gaan afsluiten? Drie minuten na de 0-3 kwam de spanning terug in de wedstrijd. De bal werd in het strafschopgebied tegen een Braakhuizense hand geschoten en de scheids wees ondanks protesten resoluut naar de stip. Captain Frank faalde niet: 1-3. Een minuut voor rust was de aansluiting definitief een feit. Een hoge bal van Rick werd door Hakan onderkant lat binnen gewerkt op een wijze die, voor de oudere lezers onder u, aan Ove Kindvall deed denken: 2-3. Dus de Tivolianen wisten ondanks een beroerde eerste helft de schade beperkt te houden. Erop en erover was het devies voor de tweede helft, dus de toeschouwers verwachtte een stormloop op het Braakhuizense doel. Deze bleef echter uit. Tivoli nam het heft wel steeds meer in handen, maar de gelijkmaker liet lang op zich wachten. Ondertussen liet Braakhuizen zich uit de tent lokken door enkele discutabele beslissingen van de leidsman. De concentratie ebde zodoende weg uit het elftal en dit bood de Tivolianen meer mogelijkheden. Met nog twaalf minuten op de klok viel de gelijkmaker dan toch. Een voorzet van Frank G. werd door een Braakhuizens been tegen de eigen touwen gewerkt. Hoewel er wel gevlagd werd, kon er van buitenspel natuurlijk geen sprake zijn. Ferry raakte de bal immers niet, dus de treffer vond doorgang: 3-3. De Tivolianen gingen nu vol op jacht naar de winst en deze kwam er uiteindelijk ook. Vier minuten voor tijd bereikte een voorzet van Hakan Frank G., deze vond op zijn beurt de doelman op zijn weg. De rebound was voor Perry en hij trof binnenkant paal doel: 4-3. Dit bleek ook de laatste treffer van dit duel en dus van het seizoen te zijn. Ondanks deze mindere wedstrijden mogen de Tivolianen terugkijken op een goed seizoen. Met vijftien zeges in twintig duels, waaronder een dikke 2-8 overwinning op Waalre, de 1-3 bij De Valk en de 4-3 tegen de militairen van EFC. Daarbij werd nog eens in vijf wedstrijden de nul gehouden, wat leidde tot een respectabel aantal van 38 tegentreffers. In een seizoen waarin geen gelijke spelen waren te noteren, nam Hakan 18 van de 80 doelpunten voor zijn rekening en mag zich zodoende kronen tot topscorer. Ondanks dat hij de laatste zes wedstrijden niet mee kon doen, is Mike met veertien doelpunten en elf assists het vaakste direct bij een doelpunt betrokken geweest en kan zich dus met recht de MVP noemen met een goal voorsprong op Hakan. De andere doelpunten werden door maar liefst 15 verschillende spelers gemaakt! In vijf wedstrijden werd de nul gehouden, wat leidde tot een respectabel aantal van 38 tegentreffers. Mooie cijfers voor een mooi seizoen. Tot volgend jaar! De webryder, Marc van Hout